Laatste update: mei 2025
Ik ben inmiddels al bijna 3 jaar trotse eigenaar van een Musa Super Dwarf Cavendish, beter bekend als de tropische bananenplant die als kamerplant gehouden moet worden. In een eerdere blog schreef ik al over hoe ik deze plant verzorgd heb tot een reus van 2 meter hoog!
Het laatste blad van de plant was zeer opvallend klein, gevolgd door een dikkere steel met slechts een klein wimpeltje blad. Dit wordt de 'flag-leaf' genoemd. Hierbinnen ontwikkelt zich de bloem, waarin later ook banaantjes zullen komen. Hieronder is het ontwikkelen van de bloem goed zichtbaar: De steel wordt steeds dikker en vouwt zich langzaam verder open.
Het proces is prachtig om te volgen. De bloem wordt steeds groter en donkerder. Er komt inmiddels ook een zoete geur vanaf. We zitten nu in april; qua temperatuur soms nog een beetje aan de koude kant. Spannend of de bloem volledig uit de plant komt, iets wat wel noodzakelijk is voor een goede ontwikkeling van de banaantjes.
Later blijkt dit toch een probleem te worden. De bloem zit 'vast' in de stam, veroorzaakt door een tekort aan licht en warmte vanwege het nog vroege voorjaar. Het is en blijft natuurlijk een tropische plant. Ik besluit tot een radicale beslissing: een stuk stam afsnijden om zo de bloem te 'bevrijden'. Helaas moest ik daarbij ook flink wat bladeren opofferen om goed bij de stam te kunnen komen. Er blijft een gehavende plant over, maar met ruimte voor de bloem:
Wie goed kijkt ziet al banaantjes verschijnen. Er bleek een hele kam bananen vast te zitten in de stam. Achteraf dus net op tijd geweest met deze rigoureuze ingreep. Deze banaantjes zien nog bleek bij het eerste contact met de buitenwereld, maar kleuren een paar dagen later al mooi groen. Het is een bijzonder gezicht zo!
Het proces is mooi op te volgen. Onder ieder paars schutblad zit een kam banaantjes die langzaam tevoorschijn komen. De eerste rijen zijn zogenaamde vrouwelijke banaantjes; deze kunnen uitgroeien tot eetbare banaantjes in gunstige omstandigheden. Later volgen de mannelijke varianten; deze blijven heel klein en zijn sowieso niet eetbaar.
Of ze uiteindelijk afrijpen en eetbaar worden, is lastig te zeggen. Daarbij moeten de omstandigheden goed zijn (veel licht, juiste voeding en warmte) en komt een geluksfactor kijken. Het is in Nederland al lastig om banaantjes te krijgen. Om ze vervolgens eetbaar te krijgen is nog een extra lastige stap. Qua seizoen komt de bloei wel gunstig, dat biedt hoop! Inmiddels verschijnen er steeds meer banaantjes:
De kammen met banaantjes volgen elkaar nu rap op. Ongeveer een week later zijn alle vrouwelijke banaantjes aan de plant verschenen. Het zijn er 67 stuks! De bloem zakt steeds wat verder naar beneden.
Begin mei zien we al heel langzaam wat ontwikkeling van de banaantjes. Ze kleuren net iets groener en de individuele bloemetjes bovenop de banaantjes zijn nu uitgebloeid. In de huidige schutbladeren zitten nu de veel kleinere mannelijke banaantjes. De bananentros raakt steeds verder ontwikkeld; het blijft een buitengewoon bijzonder gezicht!
Op korte termijn ga ik het restant van de paarse bloem afsnijden, om zo alle energie naar de potentieel eetbare banaantjes te sturen. Komende tijd zal deze blog dus verder aangevuld worden!