Kennedymars Sittard 2025
Een nieuwe wandeluitdaging: de legendarische tocht van 80km stond deze Paaszaterdag op de lijst. Vernoemd naar Amerikaans president John F. Kennedy en oorspronkelijk bedoeld als militaire selectietest, sloeg deze rage sinds 1963 ook over naar Nederland als georganiseerde wandeling. De mars van Sittard is samen met Someren de oudste van Nederland.
Het wandelgezelschap bestaat uit Yannick, Yorne, Jari en ikzelf. Alle vier een goede conditie en het volle vertrouwen om deze uitdaging aan te gaan!
We starten om 5 uur ’s ochtends op de markt in Sittard. Het is aardig druk en we lopen in groot peloton al snel Sittard uit. Het is nu nog fris, maar het beloofd een droge en zonnige dag te gaan worden met in de middag ook zeer aangename temperaturen. Aan het weer zal het niet liggen.
Het eerste stuk loopt via een industrieterrein naar Nieuwstadt en Susteren. Het peloton dunt zich uit als een lang lint van wandelaars. We halen regelmatig mensen in, ons tempo ligt zo tussen de 5.5 à 6km/u. Vlak voor Susteren buigen we oostwaarts langs velden en bossen naar de 1e tussenstop op 15km. We besluiten hier niet te pauzeren, alleen de voorraden bijvullen en de weg vervolgen richting Maria Hoop en Posterholt.
Het tempo blijft tegen de 6km/u aan liggen en de kilometers vliegen voorbij. Inmiddels is het aangenaam opgewarmd. In Posterholt buigen we westwaarts langs Montfort richting Maasbracht. Er volgt nog een mooi natuurgebied (Reigersbroek). Tussen Montfort en Maasbracht bereiken we de 40km-grens; een mentale opsteker! De eerste pijntjes zijn er inmiddels wel ingeslopen en de vermoeidheid in de benen stapelt zich al wat op. Niet gek ook na 40km wandelen natuurlijk. Vanaf nu wordt het aftellen; van 40 naar 0.
In Maasbracht gaan we na een ruime 43km voor de 1e keer langer pauze houden en een maaltijd eten. Met nieuwe energie vervolgen we de weg langs de A2 over de Maasbrug naar Wessem. De dorpjes worden inmiddels steeds levendiger met veel mensen en muziek. Het geeft elke keer weer net een beetje extra energie. Al kwam het nummer ‘Engelbewaarder’ ons wel de oren uit…
Onderweg zijn er een aantal posten ingericht vanuit de organisatie met drinken, fruit en belegde broodjes of een hartige snack. Tevens zijn er vooral in de dorpen nog genoeg toeschouwers die op eigen initiatief ook eten en/of drinken aanbieden. Dat is een fijne opsteker!
Na Wessem volgt Thorn; het Witte stadje met de gevreesde ‘Kinderkopjes’. Het valt ons gelukkig best mee hoe pijnlijk deze straatstenen zijn voor onze inmiddels aangedane voeten. Naast de voeten begint het mij ook flink pijn te doen in de heupen en de vermoeidheid in de benen doet mijn tempo soms wat vertragen. Niet verwacht, een kleine tegenvaller. Een mooie test hoe het met de mentale weerbaarheid zit met nog een kleine 30km te gaan.
Na Thorn steken we de Belgische grens over en lopen we zuidwestwaarts langs de Maasplassen richting Ophoven en vervolgens langs de Maas zelf naar Maaseik. In Maaseik lopen we over de markt en vervolgen de weg oostwaarts weer de Maas over naar Nederlands grondgebied. Via Roosteren en Dieteren komen we weer terecht in Susteren.
Screenshot van de gelopen route
Onderweg pakken we nog enkele korte pauzes. Het voelt heerlijk om even kort te stoppen of te zitten, maar het herstarten wordt steeds moeizamer. Een duivels dilemma. De benen schreeuwen inmiddels om te stoppen, maar het hoofd wil gelukkig stoïcijns door. Na Susteren beginnen we aan de laatste 10km terug naar Sittard.
En die zijn echt zwaar… Het lichaam voelt helemaal uitgeput. Gelukkig kunnen we ons aan elkaar optrekken en dat biedt mij steun om nog even door te stappen. Opgeven is op dit punt natuurlijk nooit een optie. Met nog 5km te gaan verschijnen er na elke kilometer aftelbordjes; de laatste mijlpalen voor het bereiken van de markt in Sittard.
Dan is het eindelijk zover! We bereiken de laatste kilometer, de muziek wordt steeds luider en we draaien al snel de markt op. Aangemoedigd door publiek lopen we via de blauwe loper over de finish. YESS, het is ons gelukt! Super trots op ons vieren! We proosten met een zeer verdiend biertje op dit geweldige, maar heftige avontuur! Onze officiële afmeldtijd is 20:50, wat betekent dat we een krappe 16 uur gelopen hebben. Dat komt neer op iets meer dan 5km/u gemiddeld, inclusief alle pauzes.
Het was een mooie ervaring om de bekende tocht succesvol te kunnen afleggen. Qua route niet bijzonder mooi, maar qua terrein wel fijn en draaglijk om 80km te kunnen afleggen. Het blijft bijzonder om jezelf zowel fysiek als mentaal tot het uiterste te kunnen pushen, samen met een fijn gezelschap! Een slogan langs de weg vat het mooi samen: ‘Het is belangrijker wie naast je loopt dan wie allemaal voor je loopt.’