Wandeling La Jonction
Deze adembenemende en pittige wandeling brengt je op een zeer bijzondere plek: La Jonction. De plek waar de grote Glacier des Bossons zich splitst. Je staat oog in oog met een enorme ijsmassa, die je letterlijk kunt aanraken. Bij goed weer zie je de top van de Mont Blanc, vanaf La Jonction slechts hemelsbreed 5km verwijderd! Neem genoeg water en voeding mee, de rustpunten kunnen gesloten zijn.
Gelopen in augustus 2024
Moeilijkheidsgraad: Zwaar
Terrein: Onverhard, Alpine
Lengte: 14-19km
Hoogtemeters: 1350-1700m
Duur: >7 uur
De route begint bij de Télésiège Glacier des Bossons; een 2-persoons stoeltjeslift die je circa 350 meter hoger brengt. Deze lift ligt tussen Chamonix en Les Houches in. Onderaan deze lift is er voldoende parkeergelegenheid nabij een oude skischans, al kan het in het hoogseizoen snel druk worden. Pak je de stoeltjeslift heen en terug, dan is de route ongeveer 14km. Het stuk van de stoeltjeslift is ook lopend te doen en staat goed aangegeven, volg ‘Chalet du Glacier des Bossons’. Dit pad is ongeveer 2,5km lang.
Mijn wandelmaatje Yannick en ik kwamen op een zeer zonnige dag in augustus aan bij de parkeerplaats. We hebben de lift naar boven gepakt, hoogtemeters zouden we toch genoeg maken. Bij terugkomst tot de lift was deze al gesloten, dus waren we genoodzaakt naar beneden te lopen. Houd daar rekening mee! Zo kwamen wij uit op ongeveer 17km.
De parkeerplaats onderaan de stoeltjeslift. Prachtig zonnig weer en al goed druk.
Bij aankomst bovenaan de lift loont het zich om eerst naar het uitkijkpunt bij de gletsjertong te wandelen. Vanuit de lift gezien loop je naar links, via het terras van de Chalet du Glacier des Bossons een stijgend wandelpad op. Na slechts 10 minuutjes lopen kom je uit op een prachtig plateau waar je zicht hebt op het einde van de Glacier des Bossons. Hier stromen er per seconde liters ijskoud water richting Chamonix. Deze weg loopt dood, dus loop hierna terug naar de chalet.
Het uitgesleten gletsjerdal met verderop de stad Chamonix
De gletsjertong van Glacier des Bossons
De wandeling begint pas echt als je vanuit het chalet naar rechts via het bospad omhoogloopt. De haarspeldbochten volgen elkaar steeds sneller op. De hoogtemeters tikken aan, maar de helling valt nog goed te belopen. Vanuit het bos heb je geregeld prachtige doorkijkjes richting de vallei van Chamonix en de vergletsjerde bergtoppen van het Mont Blancmassief.
Het loopt vrijwel contant bergop met na 4km ons eerste rustpunt: Chalet des Pyramides. In 2024 was dit chalet de hele zomer gesloten, dus we hadden eigen lunch mee. Vanuit deze plek heb je opnieuw prachtig uitzicht op de Glacier des Bossons. Inmiddels zijn we al 500 meter geklommen en dat is goed te zien. Het dal van Chamonix achter ons wordt steeds kleiner en kleiner. Het bos begint langzaam wat uit te dunnen.
Uitzicht op Glacier des Bossons vanuit de Chalet des Pyramides
Uitzicht op de stad Chamonix vanuit de Chalet des Pyramides
De benen voelen nog goed, maar het echte stijgen begint eigenlijk nu pas. De paadjes worden smaller, ruiger en met momenten behoorlijk steil. Soms is het even klauteren over stenen. Het bos veranderd steeds meer in open Alpenweide zodra we boven de 2000 meter zijn gekomen. Desondanks blijft het warm en zonnig deze dag, een jas is eigenlijk nog niet nodig. Het is zeker ook de moeite waard om af en toe even te stoppen en achterom te kijken naar het bergmassief aan de noordzijde van Chamonix. De paadjes slingeren nog steeds heen en weer zoals op onderstaande foto.
We geraken even aan de andere kant van de helling en hebben nu ook prachtig uitzicht op de Glacier de Taconnaz; de gletsjertong aan de andere kant van la jonction. Vanwege het heldere weer hebben we gelukkig vrij zicht op de top van de Mont Blanc en de iets lager gelegen Dôme du Goûter, welke zich vanuit ons perspectief rechts van de Mont Blanc bevindt.
Voor het laatste deel van de beklimming loopt het pad weer terug naar de andere helling en word je direct getrakteerd op een prachtig zicht op de Glacier des Bossons. Daarachter bevinden zich puntige rotsen met bovenaan de Aiguille du Midi; een uitzichtplatform op ruim 3800m hoogte wat te bereiken is via een gondellift. Indrukwekkend om al zo dicht bij het ruige ijs te kunne zijn, maar het mooiste moet nog komen! Dat wordt echter niet makkelijk.
Glacier de Taconnaz met de Mt. Blanc
Glacier des Bossons met Aig. Midi
De Alpenweide veranderd in vrijwel uitsluitend nog stenen en rotsen. Wandelen veranderd langzaam in klimmen. Het allerlaatste stukje moet je soms even met handen en voeten omhoog, maar het blijft zeker verantwoord om zonder klimuitrusting te doen.
De laatste kilometer klimmen vallen ons zwaar. Door de flinke stijging is het eindpunt nog niet te zien en de rotsen maken het soms uitdagend. Vastberaden zetten we door.
En dan, trotseert ons een ijskoude bries van over de rotsen en zien we een heuse ijsmassa verschijnen; we hebben La Jonction bereikt! Het uitzicht overtreft alle verwachtingen. Vrijwel overal om je heen is er ijs. Je kunt het zelfs aanraken als je wilt. Het piept, het kraakt en het smelt duidelijk onder de warme augustuszon. Tussen al dat ijs is het surrealistisch om lekker in het t-shirt van de zon te genieten. Samen liggen op een rots die wel gemaakt lijkt als ligbed, onze ogen uitkijkend! We hebben een uur de tijd genomen om van deze bijzondere plek te genieten. In de verte zien we zelfs bergbeklimmers op de ijsvelden lopen. Het is ultiem genieten met prachtig weer, maar toch besluipt ook het gevoel dat deze plek nu zichtbaar lijdt onder klimaatverandering. De weg tot het ijs zal in de toekomst steeds hoger komen te liggen.
Dan beginnen we aan de afdaling. De route naar beneden is dezelfde als de route naar boven. Wegens het warme weer hebben we vrijwel al ons water al verbruikt. Er zijn geen watertappunten onderweg, ook bergbeekjes zijn er nauwelijks. Een inschattingsfout, dus wees gewaarschuwd!...
Op de terugweg komen we nog een mooie Alpensteenbok tegen. De afdaling is lang en zeer vermoeiend. De benen zijn helemaal op en we moesten dus nog wat verder dalen vanwege de gesloten lift. Uitgeput komen we aan bij de auto, maar wat was het deze zware tocht onbeschrijflijk waard! Snel de auto in en op weg naar ons bekende restaurant in Les Houches voor allereerst een flinke fles water!
